ضمن تبریک روز دانشجو

گاهی نوشش را و گاهی نیشش را به جان خریدیم

گاهی در سرمایش و گاهی در نسیمش نوازش شدیم

گاهی به دعوت و گاهی بی دعوت به نزدش رفتیم  

گاهی با کوله ای از غم  به کنارش رفتیم و با کوله ای از شادمانی برگشتیم و این رفتن و آمدن ۲۵۰ بار تکرار شد و در این رفتن آمدن ها چه دوستانی که آشنا شدیم و البته دوستانی هم از دست دادیم

الوند نه نماد یک قله که نشان استواری و پایمردی است ... ایستاده و ناظر بر همدان است ... بهشتی است گم شده که ای کاش همیشه گم می ماند ....

۲۵۰ بار به آغوشش رفتم و هرگز برایم تکراری نشد ...گاهی در اوج حماقت صعودش کردم و گاهی در حمایت کامل !!!

به او خیانت نکردم و در ازاء آغوش گرمش خیانت هایی که بر او شد را به نمایش گذاشتم تا شاید چشم بینا و گوش شنوائی باشد ... اما نه گوشی بود و نه چشمی ... عمری از تخریب نوشتیم و هیچ درمان نشد و هنوز ادامه دارد .

بارها و بارها زخم هایش را به رخ کشیدیم و هیچ از دستانمان بر نیامد ... هیچ ؟ با کمال تاسف ؟

و جای شما سبز... نوشیدن چای با خرما ... اونم با الوند

و اما گزارش صعود ۲۵۰ ام ...

دیروز الوند روز سختی را برای دوستارانش تدارک دیده بود گرچه از ابتدا تصمیم به صعود قله داشتم اما این صعود در دهه چهارم زندگی  تابع احتیاط و ملاحظه کاری و استفاده از تجربه بود و صعود به هر قیمتی را هرگز نپسندیده و نمی پسندم .

صبح زود انفرادی راهی شدم شب قبل برف خوبی باریده بود دیرتر رفتم تا جاده کاملا باز شود ... میدانستم در مسیر تنها نخواهم بود و دوستان در راهند- برف سنگین و خوبی باریده بود و از طرفی باد و بارش هم  پیش بینی شده بود ... میدان میشان احمد خلیلی را دیدم و راهی کلاغ شدیم آقای شجاعی هم همراهمان بود ساعت ۱.۵ به کلاغ رسیدیم و ناهار را با عجله خوردیم و بنا به قولی که احمد داده بود در صورت امکان باید راهی قله می شدیم ابتدا قرارمان من و احمد بود و آقای شجاعی باید با همپای کوهنوردی می بود که سن بالا بود و نظرش به قله نبود (آنها باید  از دوزخ و تخت نادر راهی میشدند که چنین نکردند و احمد مجبور به اینکار شد البته یکی دو نفری هم بودند که مسیر بازگشت را در دوزخ گم کرده بودند که با احمد برگشتند ) در ادامه  شجاعی هم تصمیم گرفت تنها راهی قله شود !!! اصرار بر انصراف ما بی نتیجه بود و راهش را کج کرد به هر حال صلاح ندیدیم ایشان تنها بروند و اجبارا بنده ایشان را همراهی کردم و در جوار ایشان و در حالی که سرعت باد و سرما بیش از حد بود راهی قله شدیم . ساعت ۱۶.۳۰ روی قله بودیم!!! ( در تشخیص مسیر درست دچار دو گانگی شدیم و بناچار  جهت اجتناب از جدائی نظر شجاعی را قبول کردم و راهی شدیم و قرار شد مسیر هردو در یک روز آفتابی بررسی شود )  به شجاعی گفتم همیشه در وبلاگ توصیه به بازگشت قبل از ساعت ۱۴ میکنیم درست نیست خودمون مراعات نکنیم و دیگران را به دردسر بیندازیم ... به هر حال با برفکوبی سنگین بازگشتیم که حسابی دمارمان را در آورد ...  روز سخت الوند بود و مسلما اگر همراهی دوستم را خواستار نبودم مطلقا صعود نمی کردم گر چه از قبل آمادگی صعود را داشتم اما نه به هر قیمتی ... و حتی اگر عدد ۲۵۰ باشد ... آنچه در پی می آید گزترش تصویری صعود دیروز و بخشی از تصاویر زندگی ۱۰ ساله اخیر با الوند است ( از سال ۸۲ شروع به ثبت برنامه هام کردم مطابق تصویر ذیل )

و اینهم نمونه ای از ثبت برنامه سال ۱۳۸۶ که در فروردین ماه ۱۶ تا برنامه کوتاه و یکروزه داشتم ۴ تا الوند و یک برنامه یخچال و مابقی هم دور و بر ... که غالبا انفرادی بوده

و تصاویر دیروز

و ۲۵۰ امین صعود و الوندی در خفا

 ( شک دارم هدف از این ورزش سلامتی باشد خود آزاری یا دیگر آزاری ؟؟؟ مطلبی که پارسال نوشتم )

احمد خلیلی و پناهگاه کلاغ لانه

دیروز...بر فراز الوندپوشیده از گل برف

من و آقای شجاعی  

شدت کولاک در دیدک های راهنما کاملا مشهود است  ... در ادامه تصاویری از آرشیو ۱۰ ساله اخیر

پی نوشت :

 این نوشتار کاملا شخصی است و هدفی جز ثبت ۲۵۰ امین صعود در آن نیست .

علت اینکه تصمیم به شمارش کردم  این بود که روزی تو وبلاگ ماگما دیدم فواد میخواد ۱۰۰ امین صعود الوندشو با تولدش جشن بگیره و ی چیزی تو این مایه ها  ... منم تصمیم گرفتم با توجه به اینکه از سال ۸۲ برنامه هامو  می نوشتم ببینم چند تا صعود داشتم که اون موقع ۱۵۰ امین صعودم بود و حالا خدا رو شاکرم که سلامتی جسمی !!! داده ( شک دارم البته) تا بتونم ۲۵۰ امین صعودم رو انجام بدم که این امر دیروز میسر شد ضمنا به برنامه هام نمره می دم و خطهای خودمو می نویسم تا از تکرار اجتناب کنم اما از شما چه پنهان ... نه تنها اجتناب نمیشه بلکه تلنبار هم شده ... از کلیه دوستانی که در این ۱۰ سال اخیر باهاشون هم پا بودم ممنونم  و در پستی به خاطراتی در این صعودها و علت گرایش من به صعود الوند خواهم پرداخت

موفق باشید