پنجشنبه است و پشت میز اداره مشغول کار(اگه خدا قبول کنه ) پشت پنجره بلورهای برف رقص کنان بر شیشه میکوبند و بر خیابان ولو می شوند آرام آرام طوری که گرمای وجودم ذوبشان نکند نزدیک می شوم و نجوایشان را گوش می دهم ... از کلاغ لانه برایم خبر دعوت آورده اند ... با دوچرخه مسیر ۱۵ دقیقه ای را زیر بارش برف نیم ساعته طی میکنم و تا به خودم بجنبم ساعت ۳ بعد از ظهر است و کوله  بر گرده ... تاکسی دربستی میگیرم و به گنجنامه میرم وقت تنگ است و  هوا کمی مهربانتر...جمع دیگری از دوستان ساعت ۱۱ صبح راه قزل ارسلان (کلیک کنید تا تصاویرش را ببینید) را در پیش گرفته اند و من مانده از قافله ... قصدم شب مانی در میشان است ساعت ۵.۵ به میشان میرسم و چند نفری را عازم کلاغ می بینم بی میل رفتن نیستم اما نمیشود خودت را به گروهی دعوت نمائی ... کمی نفس میگیرم که یکی از دوستان داخل پناه گاه شال و کلاه کرده و پیشنهاد رفتن به کلاغ می دهد راهی میشویم گرچه مسیر را پیموده اند اما باز هم پاکوب پر شده و زحمتی مضاعف می طلبد ۱.۵ ساعت بعد ساعت ۱۹.۳۰ تخت نادریم همراه من حال مساعدی ندارد و گاهی سرگیجه و تهوع دارد ... میل به رفتن دارد که او را باز داشته و قصد بازگشتن با او را دارم که یکی دیگر از نفرات تیم جلو در حال بازگشت است علی آقای امزاجردیان است ... دوست داشتم با او شبی را در کلاغ باشم که اینچنین نمیشود و به هر دلیلی بازگشت نموده که لااقل به ضرر من نشد و نفر همراه من که با او نیز دوستی داشت با ایشان برگشت و منهم تنهائی به سمت کلاغ رفتم .

وسط های یال دوزخ به تیمی سه نفره می رسم ساعت ۸.۳۰ شب است و شب آرام ...به دیرک های پایانی نزدیک میشویم برف فوق العاده زیادی تلنبار شده و برفکوبی میخواهد عده ای برای ایمنی بیشتر از بهمن احتمالی راه بالاتر را در پیش گرفته اند و البته ما همان راه معمول را و با احتیاط و فاصله بیشتر ...

کلاغ سرد است و فریز شده ... جوراب پر نبرده ام و کمی اذیت میشوم اما خب جای نگرانی نیست شام مختصری خورده و چرتی میزنم .... به یکباره کتفم میگیرد و البته آنهم زیاد مهم نیست ... شبی سخت به قصد صعود قله سپری میشود و فردائی نو و غیر تکراری در الوند پر برف آغاز میشود که همنوردانی چون شما را در قالب تصاویر میطلبد ...بسم الله

ژله به سلیقه دوستان

الوند

الوند جبهه شرقی