زقیل و قال مدرسه، حالی دلم گرفت     چند روزی هم یاد می و معشوق کنیم

وبلاگ دیار الوند در سال 94 بیشتر به یک ماتمکده الوند شباهت داشت تا وبلاگی که شادابی و اخبار مسرت بخش را نوید بخش باشد، حکایت وبلاگ ما حکایت جوانی شد که پدر سراسر بدهکار خود را از دست داد و چون بر سر قبرش نشست ...گفت... گور به گور شده کدام بدهی ات را بگویم و بگریم، درد یکی دو تا نیست ...

الوند در شش ماه امسال عزادار طبیعتش بود، از خودی ها تا نخودی ها و بیخودی ها، از هلال احمر تا شرکت بالابر گنجنامه ، از حیدره تا هر جا که در دامنه اش بود ...

گر چه برنامه های کوهنوردی ام لاینقطع ادامه داشت اما سعی در عدم گزارش دهی بود و اولویت با انعکاس اخبار دشمنان طبیعت که با مجوز و بی مجوز با گردن کلفتی تخریب کردند و می کنند ...

از طرفی سرورهای بلاگفا هم بسیاری از آرشیوهای ما را حذف کردند و خاطری بجا نگذاشتند لذا بر آن شدم تا با انتشار این پست کمی هم زیبائی های الوند را به رخ "بی همه چیزانی" بکشیم که الوند را " هیچ" می خوانند.

این بار به استقبال پاییز دره مراد بیگ می رویم، اگر باد شدیدی وزیدن نگیرد و عمر ما را خزانی زودهنگام، آنگونه که این روزها بر سر ورزشکاران سکته زده در خواب می آید نازل نشود و همت شما باشد و قدمی بردارید تا یکی دو هفته آینده دیدن این مناظر را توصیه می کنیم، مشروط به اینکه وجودمان مزاحم طبیعت نباشد

(تصاویر مربوط به پاییز93 بوده و تا چند هفته آینده چون عمر ما تکرار خواهد شد)