این بار قاصدک بر لاله گوشم نشست و به نرمی لاله گوشم، در آن نجوا کرد که مردمان سیلی خورده از کولاک شن و ماسه، آنانکه دل مهربانشان حتی نرمتر از کویر تفتیده است تو را به مهمانی خوانده اند تا چند روزی را در کنارشان بدمی که دم را غنیمت است و البته؛ گر چه وقتی همدلی و همزبانی را پیشه کنی دیگر میزبان و مهمان، معنا نمی یابد و آنچه حکمفرماست محبت است و بس.

دهها نه! صدها نه! که رنج هزاران کیلومتر سفر را باید بجان خرید تا به بهانه " صعود تفتان " به دیار مردمانی وارد شوی که ساده میپوشند و ساده میپویند.
مگر نه اینست که؛
تهی پای گشتن "به" از کفش تنگ
رنج سفر "به" که در خانه جنگ

مردمانی از جنس رستم، از جنس ایران، از جنس آفتاب
مردمانی آفتاب سوخته اما دلسوز...مردمانی سفید بخت و مهتابی، آنانکه پوست تنشان را آفتاب سوزان هر روز نوازش می کند و می سوزاند اما دلشان را هرگز...

مردمانی از دیار سخت کوش سیستان،  نشسته و خسبیده در پاهای گربه گونه ایران...

مردمانی که سادگی را در رگهایشان میتوان جاری دید، مهربانی را در دستانشان و عطوفت را در نگاهشان و سختی روزگار بر باد رفته را در لایه های چروکیده پوست تنشان.

آنانکه هر چروک صورتشان یادآور دهه ای است از ملامت و ملامت کشی، ازفراموشی و فراموش شدن ها، از انتظارات و برآورده نشدن ها،و البته گاهی رضایت دهر.

مردمانی که ریگ به کفش ندارند و بر روی آن روزگار میگذرانند که مصلحت چنین است تا آنان از جنگل و بارش و محبت طبیعت سایر شهرها به دور باشند و چون چشمه از درون بجوشند تا دیگران را اسیر همین عاطفه نمایند که همه ایرانیان در یک چیز اشتراک دارند؛  مهمان نوازند.

گرچه این مردمان را تنگی رزق و روزی از طرفی و سو تبلیغات و همسایگی با نااهلش طور دیگری جلوه داده، اما این حقیقت آشکاری است که اینان نه آنند که در رسانه برما تحمیل میشوند و زشتی های مشترک با تمام کشور را در بوق و کرنا و زیبائی های منحصر به فردش را در سانسوری خواسته، پنهان می کنند که نشان دادن ضعف و پوشاندن حسن، ناجوانمردی رسانه ای است.

آری "دیار الوند"  را به سوی " دیار رستم " ترک می کنیم تا به دیدار آنانی رویم که دست همت گرفته اند تا به بهانه تفتان، دوستی ها را در گرمای وجود تفت دهندو  با خاطری خوش وارد و با خاطره ای خوش، سیستان را ترک گوئیم و نعمت های وجودش، هر ساله چون " باد 120" بر دل ما 360 روزه بدمد که هر چه در دل ماند آنی است که مملواز مهر و محبت باشد و قفل ها را بگشاید تا دوستی های جدید شکوفه دهد.


ارادتمند تمام سیستان و بلوچستانی های عزیز
وتشکر پیاپیش از تدارک میزبانی

علی بیات از دیار الوند،همدان،پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین...12 بهمن 94

برچسب‌ها: صعودسراسری تفتان