معضل صعودهای زمستانه
قندیل کوچک یخ زده از سقف سوراخ اتاقی در گوسفند سرا نشان از برودت داشت و استالاگمیت کوچک یخ کف اتاق نشان از تحمل شبی سرد.
کیسه ها را انداختیم و قبل خواب،با جوراب پر برای رفع حاجت باید بیرون میزدم، عجب ضد حالیست این بیرون رفتن ها...
از طرفی باید مایعات زیاد خورد و از طرفی انگار هرلیوان نوشیدنی سه لیوان مسئولیت دارد.
خلاصه خواب راحتی نخواهیم داشت، بمحض خروج از اتاقک با سرمایی بیش از 15 درجه، ننه سرما مرا در آغوش می گیرد و فارغ از محرم و نامحرم بودن بخود می فشارد و تمام وجودم را فریز میکند، به یک باره لرزی بر تن خود احساس میکنم او را قسم می دهم که فعلا رهایم کند، مهربان است و می پذیرد و نوید فردا را می دهد.
شب سردی را "سگ خواب" سر کردیم و صبح شد، قبل خواب تو کیسه با خود میگفتم که روی کیسه خواب ها بجای   comfort و  extream و ....بنویسند "بد خواب و خوش خواب و سگ خواب"...معادل واژه های ایرانی و از باب پاس داشتن پارسی...
به زحمت کوله ها را جمع می کنیم و نفس زنان در حالی که گرده هایمان سنگینی کوله را می کشد و پاهایمان ظلم همیشگی را، به مسیر ادامه می دهیم.
کلنگ هایمان برفک زده و رنگش از سیاهی به سپیدی رفته...ابرها در ارتفاع 6000یخ زده و ثابت اند و ابرهایی با ارتفاع کمتر در حرکت...و تلفیق ابرها با زمینه ابرهای یخ زده فوق العاده است و خط هواپیمایی در سمت غرب و آبی آسمان انجا نشان در پرواز آرزوهایی در ارتفاع 10000.
گاهی نسیمی سرد و در ادامه باد تند لاله گوش های ناشنوایمان را به سرمای بیشتر نوید می دهد  که اگر شنوا بودیم رشته ورزشی بهتری را انتخاب میکردیم که هم خوابمان چون آدمی باشد و هم خورد و خوراکمان.

وقت در اختیار ماست و آرام پیش می رویم و نفس هایمان به شماره می افتد، عزممان قوی است و خدایمان قوی تر...
ساعت 12 به بارگاه سوم میرسیم و چقدر تیکه آخر جان کندن میخواهد، بخصوص پله های بارگاه.
وارد بارگاه میشویم و بعد از گپی کوتاه در طبقه دوم ساکن میشویم، کمی کثیف است و همه چیز فریز شده... و افرادی خزیده در کیسه خواب ...اما همین فریز شدن است که برای ما لذت بخش است...لباسی عوض کرده و منتظر زمانیم تا برای طلوع فردا آماده شویم.

ننه سرما بر اساس وعده باز به سراغمان می آید و نوازشمان می دهد، در تاریک شب، بیرون کمی کولاک است و دل ما خالی و نگران برای صعود فردا...
و باز مصیبت همیشگی رفع حاجت، آنهم در سرمای نیمه شب با برودت 25 به بالا... سرویس های بهداشتی خود سرویس شده اند و مملو از برف و فضولات ...
دستشویی رفتن هم فارغ از 1 یا 2 بودنش در کولاک و سرما خود هنر ی است، بی آنکه آلوده شوی و سرمازده تنت را خلاص کنی و ...
لااقل می دانم که لازمه یک خواب راحت خلاصی از این معضل است که مدام باید بنوشی و بروی...گر چه در این بین دوستی چنین نمی کند و نه می خورد و نه مینوشد.
هر چه مینوشی انگار مثانه تعطیل است و بلافاصله زحمتت می دهد.
خلاصه اینکه برای رفع حاجتت در نیمه شب باید همانند یک 7 هزاری کفش دوپوش و گتر و شال و کلاه کامل نمایی تا سرما بر وجود بی دفاعت غلبه نکند که اگر چنین شود تا صبح کپیدن درکیسه خواب ناکارآمد خواهد بود و صعودت متاثر از سگ خوابی سخت... اما اگر با موفقیت و هنر مندانه این مرحله را رد کنی، خواب بعد از آن عجب لذتی دارد ...

علی بیات
بخشی از گزارش برنامه صعود زمستانی دماوند
بهمن ماه 92