به هر طریقی کوله را بستم چون محل کمپ با محل پارک خودرو زیاد فاصله نداشت پس برام سبک سازی و بستن کوله سخت نبود چون کوله کشی نداشتیم و هر چی که دلم میخواست، از جمله آب چشمه های الوند رو بر داشتم ( محل کمپ آب خوردن نبود) برای سه روز باید وعده های غذایی و تنقلات و آب شرب و میوه بر میداشتم ( در سفر هم باید مراقب گوارش بود هم باید مراقب بود زیاد بر نداشت برای هر روز میوه و نان و آب و ... را محاسبه و به مقدار کافی و کمی بیشتر برداشتم) رفتم بازار و کمی خرید کردم(امان از گرانی) قرار بود در این برنامه زحمت ماشین با دوست گرامی مجید کهوند باشد لذا سه شنبه شب ساعت 11 با ایشان که کلا رانندگی را بر عهده داشتند راه افتادیم بعدا همسفران دیگری هم اضافه شدند و به 24 نفر در قالب 10 خودرو رسید .

جاده همدان به قزوین بد نبود خلوت بود و بخشی از مسیر را به دلائلی از خرمدشت به سمت لوشان میانبر زدیم، اما راه میانبر ضیا اباد(نکوئیه) نه به لحاظ امنیت در استاندارد بودن مناسب بود و نه ایمنی و خط کشی و نه کیفیت اسفالت و نه عرض جاده دو طرفه که تردد کامیون هم داشت، حدود صبح بدون ترافیک آنچنانی رسیدیم پلیس راه رشت و مسیر سنگر را در پیش گرفتیم و سپس بعد صرف صبحانه به رامسر رسیدیم و و به سمت جنگل های دالاخانی حرکت کردیم، ساعت ده شده بود که بعد پارک خودروها در محوطه باز، به سمت آبشار کوته و حوضچه هاش حرکت کردیم (20 دقیقه بیشتر راه نبود)حوضچه هایی در مسیر و کنار آبشار کوتاه بود که زیاد عمیق نبودند و آبشار بالاتر هم بلند نبودند .

بعد بازدید و عکاسی به سمت محل کمپ اصلی حرکت کردیم پانصد متر بالاتر بعد از یک جاده خاکی یک کیلومتری ماشینهارا پارک کردیم و از رودخانه که با تنه درختان امکان عبور فراهم شده بود به سمت مقابل رفتیم و چادرهایمان را پس از توضیحات آقای بهشتی به خصوص تاکیدات ایشان جهت احترام به محیط زیست و اجتناب از زباله ریزی و ... بنا کردیم.

در اینگونه برنامه ها افراد مختلفی داوطلب حضور می شوند که چون به صورت خودرو شخصی هست بر خلاف تورهای اتوبوسی بهتر میتوان گزینش کرد و خوشبختانه همسفران ما عالی بودند از همسفران، خوش ذوق و خوش خوراک با سلیقه که رفتارشون آموزنده بود تا افرادی مبتدی که باید اصول اولیه کمپ،خرید تجهیزات و ... را آموزش می دیدند و به قولی کمپ اولی بودند.

محیط کمپ در دل جنگلهای هیرکانی شمال کشور بود که در سکوت خود با موسیقی رودخانه و به دور از اسپیکر و داد و قال خوشگذرانان عالی بود .

شنا در رودخانه و حوضچه های دست ساز و زدودن عرق تن و لمس سرما حس خوبی داشت که طی سه روز بارها و بارها تکرار شد، به دلیلی به سمت بالای رودخانه نرفتم که ای کاش می رفتم که زیبائی های بیشتری داشت اما خب موکول کردم به عمر آینده....اگر باشد چون دره دالیخانی از مسیرهای دره نوردی زیباست که علاقمندان خود را دارد.

دو شبی را در محل کمپ گذراندیم و خلوتی نمودیم و صبج جمعه حرکت کردیم و بعد از سر زدن به مزار حبیب خواننده معروف در روستای نیاسته و تحمل ترافیکی شدید از پلیس راه رشت تا امامزاده هاشم و معطلی زیاد به همدان بازگشتیم.(م

با تشکر از ماژان و آقای بهشتی و همسفران

.

.

.

.

.

.

.

.