سالروز اول (زنده یاد خلیل عبد نکوئی)

آبان ماه، یادآور فقدان دوستانی است که سالها از کوچ زودهنگامشان، گذشته اما همواره از آنان به نیکی یاد می کنیم، خلیل عبد نکوئی از جمله آنان است که او، خلیل کوهستان الوند بود و همیشه نقش مثبت و تاثیر گذاری در نشست ها و اردوها و حرکات جمعی ایفا می کرد...و همواره با دوربینش در بین جمع حاضر بود و با گویش خاص خود  با جمعیت همراه و همپا بود و جای خالی اش کاملا محسوس است.

خلیل قلل زیادی را در طول زندگی ورزشی اش به همراه بزرگان کوهنوردی همدان صعود نمود تا نوبتبه فرود در غاری رسید که شاید به اغراق  اورست غارها خوانده می شود و متاسفانه به دلیل عدم شناسائی دقیق از پتانسیل های لازم برای ورود به این غار و حرکت انفرادی در ورود به آن با یک راهنمای محلی (آقاس سورنی نیا) جان خود را از دست داد.( روحش شاد)

خاطره ای کوتاه: زنده یاد خلیل عبد نکوئی تازه از صعود موستاق آتا برگشته بود و بر و بچه های کوه را به یک ولیمه درست و حسابی و به صرف آبگوشت دعوت کرد، دو تا گوسفند از عشایر میشان خرید و ...

و یاد دیروزها بخیر که غم رفتنش تازه بود و هیئتی بود و همتی و صعودی به یادش، همچنین  یاد و نکوداشتی از فریدون اسماعیل زاده ... اما اینروزها هیئت هست همت نیست ، یا همت هست، هیئت نیست و یا کلا، هر دو تعطیل اند.

با نگاهی به بزرگداشت ها  خواهیم دید که دوستانی چون یوسف نجائی و سیاوش عینی هم دیگر در بین ما نیستند و چقدر زود عکسها به یادمان این و آن  تبدیل می شوند.

توضیح : خلیل در غار پراو جاودانه شد و جسدش بعد از چند هفته به بیرون منتقل گردیدو در باغ بهشت ...

************************

سالروز دوم : (فریدون اسماعیل زاده)

پناهگاه میدان میشان سال ۱۳۴۷ یادش بخیر فریدون به خنده می گفت این عکس را روی جنازه ام بگذارید

فریدون اسماعیل زاده اسطوره کوهنوردی ایران کوهنوردی است فراموش نشدنی

فریدون اسماعیل زاده در طول بیش از چهل سال کوهنوردی خود بدعت های بسیار جالبی از خود بجا گذاشت.

 مهارت و تخصص در تمام رشته های کوهنوردی از جمله سنگنوردی ، دیواره نوردی ، برف و یخ ، صعودهای زمستانی و صعودهای منطقه ای خطالراسهای ایران ، صعودهای سرعتی ، صعودهای زمستانی بسیاری از قله های ایران برای اولین بار .

فریدون اسماعیل زاده کوهنورد بی نظیری بود که پا جای پای محمود اجل گذاشت و تلاش داشت تمام قله های کشور را صعود نماید و بسیار موفق بود و حاصل این صعودها کتاب راهنمای صعود قلل ایران می باشد که با همت دوستان او به چاپ رسد ارتباط او با کوهنوردان قدیم و جدید و فعال کشور بسیار خوب و اثر گذار بود. از جمله دوستان و کوهنوردان قدیم کشور می توان استادان ابراهیم بابائی ، کیومرث بابازاده ، علی محمدپور، جلال رابوکی ، ناصر خوشه چین ، محمد نوری ، عباس محمدی ، اکبر سلاحی ، نعمت اخضری ، عزت برق لشکری ، مهدی محمدی پارسا ، سعید اردبیلی و ..... را نام برد.

از قهرمانان و جوانان سنگنورد و هیمالیانورد حسن نجاریان ، امیر پیرویسه ، ایرج صفادوست ، حسین یزدان دوست ، جلال چشمه قصابانی و ...

فریدون اسماعیل زاده استاد و مربی و راهنمای کوهنوردی بسیار خوبی بود که بدون کوچکترین چشم داشتی خود را در خدمت کوه و طبیعت و جامعه کوهنوردی قرار داده و همه خاطرات بسیار خوبی از او داشتند.

از خصوصیات او عشق و علاقه شدید به کوه و کوهنوردی و جامعه کوهنوردی و حرص خوردن برای پیشرفت کوهنوردی و رشد کوهنوردان و انتقاد شدید از کم و کاستی ها و نابسامانی ها و عدم مدیریت ها و ...

انتقادهای تندی که باعث نگرانی و ناراحتی بسیاری از مسئولین می شد در حالیکه توجه به انتقادات می تواند بسیار سازنده باشد.

فریدون افق دید بسیار بالایی در کوهنوردی داشت و هیچ وقت به یک صعود کوچک قانع نمی شد بلکه نظر داشت در یک منطقه همه قله های او را باید صعود و صعودهاکوههای ایران را به کوههای خارج ترجیح داده و تعصب داشت.

و همین دید باعث می شد که برنامه های موفقی را اجرا نماید ازجمله صعودهای منطقه ای در سال ۱۳۵۱ که به همراه آقایان نعمت اخضری و حسین حلیمی موفق به صعود تمامی قله های منطقه جوپار و در سال ۱۳۵۲ موفق به صعود کلیه قله های اشترانکوه به همراه آقایان نعمت اله اخضری ، فریدون معبودی ، اکبر مسلم خانی ، محمد باقری و اصغر صالحی شد که در سالهای بعد منطقه های کوهنوردی دنا ، زردکوه ، علم کوه بخش بزرگی از البرز ... را صعود نمود.

و ما به یاد این مرد بزرگ اسطوره کوهنوردی گزارش صعود منطقه ای اشترانکوه در سال ۱۳۵۲ که در همان سال نوشته شده بود همراه با عکس برای تجدید خاطره و اطلاع کوهنوردان عزیز در پایان این بخش عرضه می کنیم.

یادش گرامی و روحش شاد

مطلب مربوط به سالروز فریدون از وبلاگ آقای اخضری بر داشت گردیده است

پی نوشت:(در پاسخ به یک نقد در کوچ فریدون از همدان با این مضمون

سلام . پیشکسوتان همدان زیاد حرف می زنند . در مورد نام پناهگاه هم این افرادی که نام بردید جز تفرقه و پسرفت کوهنوردی همدان کاری نکرده اند . اسماعیل زاده ... بود همدان می ماند و به کوهنوردی شهر ش کمک می کرد . حالا یک... را باید الگو ی کوهنوردی شهر همدان کنیم

[پاسخ:]

با درود
ابتدا اینکه مجبور شدم دو کلمه رو سانسور کنم که ...
دوم اینکه سطحی نگر نباشیم اجل و مقدم و ابریشمی و اسماعیل زاده کی باعث عقب افتادن کوهنوردی همدان شدند که اینگونه نوشتید
اینها خود پایه گذاری کوهنوردی شهر بودند و اتفاقا تاثیر گذار در کشور که بعنوان مثال از اسماعیل زاده بعنوان مکتب اسماعیل زاده یاد می کنند و از اجل بعنوان یکی از متقدمین و از مقدم بعنوان اعجوبه علم کوه و از ابریشمی بعنوان بارزترین کاشف غار علی صدر ....
بی شک ممکن است از باب ممکن الخطا بودن انسان خطایی هم باشد اما کفه ترازو را باید دید کدام طرف سنکین تر است البته منظور ترازوی شاهین دار با انگشت انصاف است و نه ترازوهای دیجیتال امروزی در دستان بازاریان کم انصاف که فقط یک طرف دارد
جایز نیست اینگونه قضاوت دور از انصاف در خصوص تاریخ سازان تاریخ کوهنوردی شهر و کشورمان ...مگر غرض یا یا ناآگاهی در کار باشد ...

زنده یاد فریدون معلم بود و به قول امروزی ها فرهنگی، ایشان در سال های آخر زندگی  به هر دلیلی همدان را ترک و ساکن تهران گردید، گر چه در این کوچ شاید الزام شغلی دخیل بود و شاید هم غضب اداری که در این صورت باید از کوچانده شدن سخن گفت تا کوچ اختیاری ... البته همواره و بنابه روایت دوستانشان همواره بین همدان و تهران در تردد بود و زادگاه خود را تنها نگذاشت گر چه شاید عده ای با او چنین کردند و تنهایش گذاشتند ... به هر حال تغییر مکانی صورت گرفت که چه بسا این تغییر، در دل خود موفقیت هایی را بدنبال داشت و شاید از دید ایشان و بسیاری از دوستان ضروری بود انگونه که امروز شاهدیم چگونه همنوردان و قهرمانان شهرمان را عده ای مغرضانه یا ناآگاهانه به حاشیه برده و یا تخریب می کنند... چه اگر اینان هم کوچ کرده بودند قطعا جایگاه بالاتری از وضعیت فعلی داشتند که الان آنگونه که شایسته آنان است نیست و به شخصه شاهدم که در جلساتی که به صورت سالیانه !!!  تشکیل می شود حرمت پیشکسوتان و قهرمانان  از طرف برخی پیشکسوتان و قهرمانان آنگونه که باید  ارج نهاده نمی شود (چاقو دسته خودش را می بُرد) و قاعدتا از جوانان هم با دیدن چنین رفتاری نمی توان انتظارات بالایی داشت ، نتیجه اینکه گاهی تغییر و ترک دیار اجتناب ناپذیر است چون عده ای  می خواهند با قواره خود دیگران را بسنجند.

(حکایت کرده اند که وقتی فریدون برای تیم شناسائی هیمالیا انتخاب شد قبول نکرد و گفت؛ کسی که مرا انتخاب نموده در قدو قواره ای نبوده که این سنجش را برای من انجام داده باشد...).

منبع بخش دوم : تاریخ کوهنوردی همدان به قلم دوست گرامی نعمت اخضری و مطلبی در همین خصوص