نیاز

هر وقت تنها بودم پیشش بودم

هر وقت احساس بی کسی می کردم/ خانه فریدون مامن امنی بود

 هر وقت هوس کَل کَل رو صخره ها سرت می زد فریدون پایه بود.

هر وقت حقی ضایع می شد نفر اول مدافعین بود

 هر وقت گلی می رویید فریدون دست به ماشه آماده ثبت صحنه بود

 هر کجا بحث علم می شد حتما فریدون یکی از سینه چاکان چپ بود که می تاخت

هر وقت میوه ی می خواستی نوبر کنی باید سری به کلبه ی عشقش می زدی

گر بدنبال نقطه ی گم شده ی بودی باید سراغ نقشه ی عریض و طویلش می گرفتی

 هر کجا برفی یخ می زد نیش تبرش آماده نواختن پیانوی عشق بود

وقتی بود سالن سنگ امجدیه بوی شور و عشق و رقابت سالم میداد

 هر نوا از هر رادیویی به گوش فریدون خو ش می آمد

 در هر کجای این سرزمین هر کجا کوه نورد با استعدادی پیدا می شد حتما فریدون با او هم کلام شده بود

 مهربانیش به گربه های پارک لاله، تا بچه های لر عشایر تا مادرشان حلیمه که عکسش را با تمام عشق ورنداز می کرد، رسیده بود...

کاش بازم همچو فریدون ها بیان باشن نیاز داریم ...

نیاز  

حسن نجاریان ابان ۹۴

منبع: اینجا (وبلاگ کوه)

سالروز اول (زنده یاد خلیل عبد نکوئی)

آبان ماه، یادآور فقدان دوستانی است که سالها از کوچ زودهنگامشان، گذشته اما همواره از آنان به نیکی یاد می کنیم، خلیل عبد نکوئی از جمله آنان است که او، خلیل کوهستان الوند بود و همیشه نقش مثبت و تاثیر گذاری در نشست ها و اردوها و حرکات جمعی ایفا می کرد...و همواره با دوربینش در بین جمع حاضر بود و با گویش خاص خود  با جمعیت همراه و همپا بود و جای خالی اش کاملا محسوس است.

خلیل قلل زیادی را در طول زندگی ورزشی اش به همراه بزرگان کوهنوردی همدان صعود نمود تا نوبتبه فرود در غاری رسید که شاید به اغراق  اورست غارها خوانده می شود و متاسفانه به دلیل عدم شناسائی دقیق از پتانسیل های لازم برای ورود به این غار و حرکت انفرادی در ورود به آن با یک راهنمای محلی (آقاس سورنی نیا) جان خود را از دست داد.( روحش شاد)

خاطره ای کوتاه: زنده یاد خلیل عبد نکوئی تازه از صعود موستاق آتا برگشته بود و بر و بچه های کوه را به یک ولیمه درست و حسابی و به صرف آبگوشت دعوت کرد، دو تا گوسفند از عشایر میشان خرید و ...

و یاد دیروزها بخیر که غم رفتنش تازه بود و هیئتی بود و همتی و صعودی به یادش، همچنین  یاد و نکوداشتی از فریدون اسماعیل زاده ... اما اینروزها هیئت هست همت نیست ، یا همت هست، هیئت نیست و یا کلا، هر دو تعطیل اند.

با نگاهی به بزرگداشت ها  خواهیم دید که دوستانی چون یوسف نجائی و سیاوش عینی هم دیگر در بین ما نیستند و چقدر زود عکسها به یادمان این و آن  تبدیل می شوند.

توضیح : خلیل در غار پراو جاودانه شد و جسدش بعد از چند هفته به بیرون منتقل گردیدو در باغ بهشت ...

************************

سالروز دوم : (فریدون اسماعیل زاده)

پناهگاه میدان میشان سال ۱۳۴۷ یادش بخیر فریدون به خنده می گفت این عکس را روی جنازه ام بگذارید

فریدون اسماعیل زاده اسطوره کوهنوردی ایران کوهنوردی است فراموش نشدنی

فریدون اسماعیل زاده در طول بیش از چهل سال کوهنوردی خود بدعت های بسیار جالبی از خود بجا گذاشت.

 مهارت و تخصص در تمام رشته های کوهنوردی از جمله سنگنوردی ، دیواره نوردی ، برف و یخ ، صعودهای زمستانی و صعودهای منطقه ای خطالراسهای ایران ، صعودهای سرعتی ، صعودهای زمستانی بسیاری از قله های ایران برای اولین بار .

فریدون اسماعیل زاده کوهنورد بی نظیری بود که پا جای پای محمود اجل گذاشت و تلاش داشت تمام قله های کشور را صعود نماید و بسیار موفق بود و حاصل این صعودها کتاب راهنمای صعود قلل ایران می باشد که با همت دوستان او به چاپ رسد ارتباط او با کوهنوردان قدیم و جدید و فعال کشور بسیار خوب و اثر گذار بود. از جمله دوستان و کوهنوردان قدیم کشور می توان استادان ابراهیم بابائی ، کیومرث بابازاده ، علی محمدپور، جلال رابوکی ، ناصر خوشه چین ، محمد نوری ، عباس محمدی ، اکبر سلاحی ، نعمت اخضری ، عزت برق لشکری ، مهدی محمدی پارسا ، سعید اردبیلی و ..... را نام برد.

از قهرمانان و جوانان سنگنورد و هیمالیانورد حسن نجاریان ، امیر پیرویسه ، ایرج صفادوست ، حسین یزدان دوست ، جلال چشمه قصابانی و ...

فریدون اسماعیل زاده استاد و مربی و راهنمای کوهنوردی بسیار خوبی بود که بدون کوچکترین چشم داشتی خود را در خدمت کوه و طبیعت و جامعه کوهنوردی قرار داده و همه خاطرات بسیار خوبی از او داشتند.

از خصوصیات او عشق و علاقه شدید به کوه و کوهنوردی و جامعه کوهنوردی و حرص خوردن برای پیشرفت کوهنوردی و رشد کوهنوردان و انتقاد شدید از کم و کاستی ها و نابسامانی ها و عدم مدیریت ها و ...

انتقادهای تندی که باعث نگرانی و ناراحتی بسیاری از مسئولین می شد در حالیکه توجه به انتقادات می تواند بسیار سازنده باشد.

فریدون افق دید بسیار بالایی در کوهنوردی داشت و هیچ وقت به یک صعود کوچک قانع نمی شد بلکه نظر داشت در یک منطقه همه قله های او را باید صعود و صعودهاکوههای ایران را به کوههای خارج ترجیح داده و تعصب داشت.

و همین دید باعث می شد که برنامه های موفقی را اجرا نماید ازجمله صعودهای منطقه ای در سال ۱۳۵۱ که به همراه آقایان نعمت اخضری و حسین حلیمی موفق به صعود تمامی قله های منطقه جوپار و در سال ۱۳۵۲ موفق به صعود کلیه قله های اشترانکوه به همراه آقایان نعمت اله اخضری ، فریدون معبودی ، اکبر مسلم خانی ، محمد باقری و اصغر صالحی شد که در سالهای بعد منطقه های کوهنوردی دنا ، زردکوه ، علم کوه بخش بزرگی از البرز ... را صعود نمود.

و ما به یاد این مرد بزرگ اسطوره کوهنوردی گزارش صعود منطقه ای اشترانکوه در سال ۱۳۵۲ که در همان سال نوشته شده بود همراه با عکس برای تجدید خاطره و اطلاع کوهنوردان عزیز در پایان این بخش عرضه می کنیم.

یادش گرامی و روحش شاد

مطلب مربوط به سالروز فریدون از وبلاگ آقای اخضری بر داشت گردیده است

پی نوشت:(در پاسخ به یک نقد در کوچ فریدون از همدان با این مضمون

سلام . پیشکسوتان همدان زیاد حرف می زنند . در مورد نام پناهگاه هم این افرادی که نام بردید جز تفرقه و پسرفت کوهنوردی همدان کاری نکرده اند . اسماعیل زاده ... بود همدان می ماند و به کوهنوردی شهر ش کمک می کرد . حالا یک... را باید الگو ی کوهنوردی شهر همدان کنیم

[پاسخ:]

با درود
ابتدا اینکه مجبور شدم دو کلمه رو سانسور کنم که ...
دوم اینکه سطحی نگر نباشیم اجل و مقدم و ابریشمی و اسماعیل زاده کی باعث عقب افتادن کوهنوردی همدان شدند که اینگونه نوشتید
اینها خود پایه گذاری کوهنوردی شهر بودند و اتفاقا تاثیر گذار در کشور که بعنوان مثال از اسماعیل زاده بعنوان مکتب اسماعیل زاده یاد می کنند و از اجل بعنوان یکی از متقدمین و از مقدم بعنوان اعجوبه علم کوه و از ابریشمی بعنوان بارزترین کاشف غار علی صدر ....
بی شک ممکن است از باب ممکن الخطا بودن انسان خطایی هم باشد اما کفه ترازو را باید دید کدام طرف سنکین تر است البته منظور ترازوی شاهین دار با انگشت انصاف است و نه ترازوهای دیجیتال امروزی در دستان بازاریان کم انصاف که فقط یک طرف دارد
جایز نیست اینگونه قضاوت دور از انصاف در خصوص تاریخ سازان تاریخ کوهنوردی شهر و کشورمان ...مگر غرض یا یا ناآگاهی در کار باشد ...

زنده یاد فریدون معلم بود و به قول امروزی ها فرهنگی، ایشان در سال های آخر زندگی  به هر دلیلی همدان را ترک و ساکن تهران گردید، گر چه در این کوچ شاید الزام شغلی دخیل بود و شاید هم غضب اداری که در این صورت باید از کوچانده شدن سخن گفت تا کوچ اختیاری ... البته همواره و بنابه روایت دوستانشان همواره بین همدان و تهران در تردد بود و زادگاه خود را تنها نگذاشت گر چه شاید عده ای با او چنین کردند و تنهایش گذاشتند ... به هر حال تغییر مکانی صورت گرفت که چه بسا این تغییر، در دل خود موفقیت هایی را بدنبال داشت و شاید از دید ایشان و بسیاری از دوستان ضروری بود انگونه که امروز شاهدیم چگونه همنوردان و قهرمانان شهرمان را عده ای مغرضانه یا ناآگاهانه به حاشیه برده و یا تخریب می کنند... چه اگر اینان هم کوچ کرده بودند قطعا جایگاه بالاتری از وضعیت فعلی داشتند که الان آنگونه که شایسته آنان است نیست و به شخصه شاهدم که در جلساتی که به صورت سالیانه !!!  تشکیل می شود حرمت پیشکسوتان و قهرمانان  از طرف برخی پیشکسوتان و قهرمانان آنگونه که باید  ارج نهاده نمی شود (چاقو دسته خودش را می بُرد) و قاعدتا از جوانان هم با دیدن چنین رفتاری نمی توان انتظارات بالایی داشت ، نتیجه اینکه گاهی تغییر و ترک دیار اجتناب ناپذیر است چون عده ای  می خواهند با قواره خود دیگران را بسنجند.

(حکایت کرده اند که وقتی فریدون برای تیم شناسائی هیمالیا انتخاب شد قبول نکرد و گفت؛ کسی که مرا انتخاب نموده در قدو قواره ای نبوده که این سنجش را برای من انجام داده باشد...).

منبع بخش دوم : تاریخ کوهنوردی همدان به قلم دوست گرامی نعمت اخضری و مطلبی در همین خصوص 

بزرگداشت «فریدون اسماعیل زاده»؛
«اولین همایش سنگ‌نوردی استان همدان» برگزار شد

به گزارش کارگروه صعودهای ورزشی فدراسیون؛ «اولین همایش سنگ‌نوردی استان همدان» در روزهای پنج‌شنبه و جمعه ۱۸ و ۱۹ مهر ماه ۹۲ برگزار شد.

این همایش با حضور ۷۰ سنگ‌نورد از ۱۰ استان کشور، برزگداشت مربی و پیش‌کسوت فقید زنده یاد «فریدون اسماعیل زاده» و گرامیداشت قهرمانان استان همدان برگزار گردید.

پی نوشت :

بنا به آنچه دوستان ابراز داشتند این برنامه به همت دوست گرامی اکبر ثابت کار برنامه ریزی شده که به بهترین شکل ممکن در منطقه خورزنه ( آنچه در تصویر نشان میدهد) برگزار گردید... وبلاگ دیار الوند آماده انعکاس اخبار کامل و تصاویر مربوطه می باشد (لطفا اطلاعات ما را کامل کنید )                                    منبع : فدراسیون کوهنوردی

"محمد نوری بعد از صعود دیواره و در حالی که ما به دنبال یافتن جسدش رفته بودیم "

شنبه 6/11 سه نفر اول ساعت شش و بیست دقیقه در هوای مه آلود همراه بارش برف از پناهگاه خـــــــارج می شوند و هشت و چهل و پنج دقیقه به گلســـــنگ می رسند . گروه دوم که نیم ساعت بعد حرکت کرده ، به آنها می رسند و راه را ادامه می دهد و ساعت 9:30 به زیر دیواره می رسد. محمد نوری که جلوتر از دو نفر دیگر بود ساعت 10 شروع به صعود دیواره می کند و طول اول رادر مدت سه ربع طی می کنند . دمای هوا 22- درجه است . برف می بارد و دیواره سفید شده . در طول دوم بابائی جلو می رود وآقای رابوکی که زیر دیواره ایستاده شروع به فیلم برداری میکند مهدی و نوری درکارگاه اولند، بابائی بکارگاه دوم می رسد و مهدی از کارگاه اول راه می افتد و از بابائی رد می شود و صعود طول سوم راآغاز میکند اواخر طول سوم به زیر یــــــک کلاهک می رسد که حدود دومتر با کارگاه سوم فاصله دارد و فاقد حمایت میانی است . تابستان با استفاده از یک گیره نسبتاً کوچک روی کلاهک میتوان ازآن عبور کرد.ولی در زمستان بعلت اینکه دستها در دستـــکشند و نمی توان ازگیره ها براحتی استفاده کرد و گیره و اطراف آن برفی است و دراثر تماس با برف گرد و لیز می شود عبور از آن تقریباً غیر ممکن است. مهدی مدت زیادی وقت صرف می کند ونمی تواند رد شود. به ناچــــــــــار بابائی بالا می آید . او هم بعد از مدتی تلاش که د رضمن کفشهای فایبر گلاس بدون دوره لاستیکیش چند بار درتماس باسنگ لیز می خورد و او را سرو ته می کند، نا امید می شود و قرار می گذارند در حمله بعدی شفتی اندازه شکاف آن گیره همراه بیاورند وبا کار گذاشتن آن رد شوند.

ردیف جلو از راست به چپ :

صمد جباری- ؟ - کیومرث بابازاده - محمد نوری - علی محمد پور - صادق آقاجانی -رسول نقوی -قدیر یزدانی

ردیف عقب:رضا طاری - حسن خوشه چین

در مورد محمد نوری بیشتر بدانید اینجا

ادامه گزارش در ادامه مطلب>>>

در چه مهلکه ای گرفتار آمده ام ! از ناامیدی شروع به فریاد زدن می کنم ، ولی مطمئنم که کسی  صدایم را نمی شنود به یاد این بیت حـــــافظ می افتم : شب تاریک و بیم و موج و گردابی چنین هایل – کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها . شب در اینجا ماندن خطر ناک است . اگر شده تمام شب را راه بروم باید این مسیر را ذره ذره طی کنم هر جا هم که از پا در آمدم ، با دستها غار برفی میکَنم  و خودم را از باد و سرما محافظت می کنم حالا که غیر از خستگی مشگل دیکری ندارم،پس هر چند قدم شده پیش می روم.درهرچندقـــــــــدم می ایستم و مدتی استراحت می کنم . برف تازه باریده همه جا را یکدست سفید کرده حتی دیواره نگین که از سنگهای عمودی سیاه درست شده پوشیده از برف است به سنگهای سمت راست نزدیک شده و دست یه سنگ به صعود ادامه می دهم...

محمد نوری...سالن دبیرستان شریعتی همدان-سال۸۹ و زنده یاد اسماعیل زاده

پنجشنبه شب  گزارش صعود سال ۱۳۶۹ دیواره علم کوه  توسط استاد محمد نوری خواب را از چشمانم ربود همانند چند شبی که او در دیواره بیدار مانده بود تا کار را تمام کند منهم در رختخواب گرم ماندم تا گزارش دلنشین ایشان را تمام کنم ازخواندن گزارش و  صعودش لذت وافری بردم بسیار زیبا بود و رویایی...و چون قرار بود فرداش به قله یخچال بروم بی تابی میکردم تا زود صبح بشه و برم نمیدونم ادمیزاده دیگه ...بعضی وقت ها بی تاب میشی زودی صبح بشه و بری تو دل برف و سرما  و بعضی وقت ها هم اصلا حال نداری بری...اما میری ...

نمیدونم چرا خاطرات اون دهه های اول کوهنوردی مثل قالی  میمونه که هر چی بیشتر ازش زمان میگذره با ارزش تر و نایاب تر میشه ...

به هر حال گر چه نمیشه هیچگاه اون افتخارات رو با توجه به زمان و امکانات آن موقع به راحتی تکرار کرد اما مطالعه در این خصوص انگیزه مظاعفی می دهد تا لااقل با تاریخچه گرانبهائی آشنا شویم و با شنیدن و خواندن نوشته ها سعی در احترام به این افتخار آفرینان  و از بعدی دیگر سعی در حقظ و صیانت از آثار ...نمائیم

آنچه در ادامه مطلب خواهد آمد گزارش کاملی است از آن افتخار آفرینی و همت والا و آنچه در این صفحه و و به بهانه همان گزارش فوق الذکر و در قالب لینک در اینجا (وبلاگ گروه محترم یاران ) به شما معرفی میگردد  تلاش دوستانم آقایان وحید محمودی و مهدی گلخنبان  در صعود زمستانی به علم کوه است که گرچه با تاخیر اما با تصاویری زیبا تقدیم شما میگردد و البته این گزارش به خواست دوستان ...از جمله خود بنده و به قلم و زحمت آقای وحید محمودی آماده و ارائه میگردد از شما خوانندگان محترم هم خواهش میکنم با حوصله مطالعه نمائید.

گزارش استاد محمد نوری را در ادامه مطلب و گزارش سال ۱۳۸۹ آقایان محمودی و گلخنبان را در

اینجا - وبلاگ گروه یاران

بخوانید ضمنا از جناب ذوالفقاری به خاطر در اختیار گذاشتن گزارش ممنونم

با این توضیح که پیشنهاد میگردد گزارش آقای نوری را کپی - پیست نموده و با فونتی درشت بخوانید و در صورت امکان پرینتی تهیه نمائید تا طولانی بودن آن موجب اذیت شما نگردد

پی نوشت : هدف از این نوشتار صرفا ارائه گزارش های صعود می باشد که بدون دخل و تصرف در دو قسمت  تقدیم میگردد