آنچه تقدیم میگردد از آرشیو روزنامه همشهری سال95 میباشد

همشهری دو - حسین زندی: علی بیات متولد ۱۳۵۰در همدان و فارغ‌التحصیل رشته اقتصاد در سطح کارشناسی و مدیریت در مقطع ارشد است او بیش از 500 صعود به الوند داشته و علاقمندی خاصی به این کوهستان زیبا و منحصر به فرد دارد او صعودهای برون مرزی قللی چون کلیمانجارو، البروس و آیلند پیک را در کارنامه خود دارد او می گوید:

.همدان شهر كوهنوردي است و سابقه ديرينه‌اي در اين رشته دارد، به‌نحوي كه همدان را از ديرباز به‌عنوان قطب كوهنوردي كشور مي‌شناسند. ما اين حسن شهرت را مرهون كوهستان زيباي الوند مي‌دانيم. من هم همانند بسياري در ابتدا و تا سال‌ها با هدف تفريح و ورزش و لذت‌جويي وارد طبيعت مي‌شدم و البته اكنون هم با همين هدف پيش مي‌روم، البته با ديد بهتر و براي صيانت از محيط‌‌زيست. در سال‌هاي اخير سعي كرده‌ام آموزش خودم را با علايق قبلي تلفيق كنم تا براي انتقال آموخته‌ها از استادان خودم نسبت به ديگران نيز گام بردارم.

اگر كمي به گذشته و دهه‌هاي قبل برگرديم هيچ‌گاه شب‌ماني در كيوارستان را در دهه60 فراموش نمي‌كنم و شايد همان لذت شب‌ماني در كوهستان بود كه در جواني مرا به الوند كشاند و باعث شد. از بين تمام ورزش‌ها به كوهنوردي رو بياورم.

اولين بار در ماه‌هاي ابتدايي جنگ بود كه از طريق كتابخانه محله، ما را براي شب‌ماني به كيوارستان بردند. كمي تئاتر، پانتوميم و سينه‌خيز آموزش دادند كه بعدها تعدادي از همان بچه‌ها كه سنشان از ما بيشتر بود، در دفاع از كشور به درجه شهادت نايل شدند. بعدها خودم با دنباله‌روي كوهنوردان تا ميدان ميشان مي‌رفتم و هيچ‌وقت نمي‌دانستم قله كجاست. نخستين باري كه به تخت نادر رفتم را فراموش نمي‌كنم؛ علت اين امر هم اين بود كه آن موقع يا كوهنوردان راهنمايي خوبي براي من انجام نمي‌دادند و يا من دنبال كسب اطلاعات نبودم.

امسال پاییز و زیبائی هایش از تقویم وآلبوم گردشگری علاقمندان حذف شد

کسی آمدنش را تبرک نگفت

از خزانش ننوشت

پروفایلش نکرد

از برگ ریزانش ننوشت

صدا خش خش برگ های خشکید ه اش را به رخ نکشید ...

امسال پاییز پراز هیچکس بود...

"هیچ" ها کسانی بودند که مرگ یک دختر را بهانه حضور کردند

و کسانی که با هیچکس نامیدن آنان طی دهه 80 تاکنون، مثل همیشه یهوئی غافلگیر شدند

اینروزها کار از اعتراض به حرفهای رکیک کشیده و خشم را میتوان در رفتارها دید

خشمی که اگر به دو قطبی بینجامد پر خطر است

پ ن :

شاید اینروزها که اینستا و تلگرام و واتساپ قطع گردیده بهترین مامن برای درد دل نسل مجازی وبلاگی باشد که انهم در زمان خود فیلتر شد

وبلاگ را باید غنیکت شمرد

نشست انتخاباتی انجمن صنفی و حرفه ای راهنمایان گردشگری استان همدان با حضور اعضا در تاریخ 17 اسفند ماه 1400 در محل هتل باباطاهر همدان برگزار گردید که بدلیل به حد نصاب نرسیدن اعضای انجمن صنفی انتخابات آن به بعد موکول گردید و در ادامه انتخابات انجمن حرفه ای برگزار گردید که طی آن اعضای هیئت مدیره و بازرسین به شرح ذیل (بدون تقدم و تاخردر لیست) انتخاب گردیدند.

هیئت مدیره: آقایان فرشید رضافر-مهرداد ضیائی مهر-مجتبی جوادیه و حامدمجتبایی و سرکار خانم مینارستگار

و بازرسین: سرکار خانم زهرا جامه بزرگ و رویا افروز

برای تیم کاری جدید آرزوی موفقیت داریم .

 ادامه تصاویر در ادامه مطلب
 

سالها پیش بود که این مسیر را دوستان رفتند و ار قافله غافل شدیم تا اینکه در تعطیلات خرداد 1400 در قالب گروه طبیعت گردی ماژان بعنوان راهنمای تور افتخار حضور یافتم ...

روز اول:

تعداد نفرات 86 نفر بود و قطعا مدیریت این گروه توان خاصی میطلبید و البته همکاری و همراهی همنوردان ... شبانه از میدان شیر سنگی حرکت کردیم و با وجود محدودیت سفر برای وسایل شخصی برای اتوبوس مانعی ایجاد نکردند و ادامه مسیر دادیم .... از سمت بزرگراه قزوین- رشت حرکت کردیم و حدود یکساعتی هم از کنار سد منجیل به سمت آب بر زمان صرف شد و در ابتدای ورودی شهر با چند نیسان از ارتفاع حدود 750 متری با یکساعت پیمایش جاده نچندان بد و خوردن گردو خاک در هوایی خنک به ارتفاع 2400 رسیدیم و پیاده شده و بعد از صرف صبحانه با انسجام تیمی پس از گذر از سنگ بزرگ که در هوای مه آلود نشان خوبی برای مسیر است به سمت ییلاق دیز آب حرکت کردیم.

امسال خشکسالی بود و ییلاق آنگونه که باید نبود، بدیهی است که هر جا ییلاقی باشد دور یا نزدیک آبی هم خواهد بود... بعد از دیزاب به ییلاق گرداب رسیده و پس از لحظاتی رخ شمالی البرز غربی با چهره ای پوشیده از ابر در ارتفاع 1400 متری چشم ها را نوازش می داد و سیرایی نداشت.

مطابق معمول مشغول عکاسی شدم و بعد از لحظاتی با جمع کردن تیم از شیبی تند،  با رعایت احتیاط راهی پایین دست و ییلاقات شدیم .

شیب واقعا تند بود و بر اساس ترک جی پی اس درمسیر بودیم اما ظاهرا از مسیر کم شیب تری هم راه داشت که باید در دفعات بعد آن را آزمود ...

دقیقا در خط اراس باید به سمت چپ متمایل شد و در نقطه ای که آغاز پاکوب هست به سمت راست طی طریق کرد که ما اینکار را نکردیم ...

هوا گرم بود و آفتاب سوزان ...

برای برخی حضور درانسحام تیمی سخت بود و این امر وظیفه ما را که اولویتمان سلامت تیم بود سخت می نمود ... عده ای کوله های خیلی سنگین بسته بودند که می شد با حذف برخی وسایل غیر ضرور و نگاه حرفه ای ترآن را سبک بست ...قادتا چیزی نباید از کوله آویزان باشد چرا که هم تعادل را به هم میزند هم امکان سقوط به تهدره در اماکن پر شیب محتمل است.

در پایین دست شیب، تند کلبه ای سنگی بود که شلنگ آب هم بود و حسابی دل ما به رغم گرم بودن آب شلنگ که از کیلومترها دور تر می آمد خنک کرد گفتند این شلنگ و این انتقال هم لطف محمود احمدی نژاد بوده است.

عده ای که زودتر از ما رسیده بودند کمی حوصله شان سر رفته بود و آفتاب گرم اذیتشان کرده بود اما خب، خاصیت کار تیمی همین است...عده ای تند و عده ای میانه ... پس از استراحتی کوتاه به سمت ییلاقی بودیم که آب و محل مناسبی در یال سر سبز داشته باشد 

دو طرف یال شیب تندی داشت و مملو از فضولات گاوهایی بود که صدایشان از داخل دره های اطراف شنیده میشد ....آرام آرام واردمه شدیم ...پیرمردی با اسب و گاوهایش اجازه اتراق نداد و کمی پایین تر رفتیم و نهایتا در محل مناسب که پراز فضولات بود به زحمت جایی پیدا کردیم که در پایین دست آن هم محل مناسبتری برای دیگر دوستان دیده می شد.

خوشبختانه آب فراهم بود و چوب هم موجود بود و یک کلبه دار باصفایی هم بنام آقای میرزایی (بازنشسته جهاد) هم بود که با گشاده رویی از ما استقبال کرد و هیزم و آتش در اختیار گذاشت 

شب اول را در میان رطوبت دلنواز به صبح رساندیم و امروز تقریبا روز سنگینی بود ... 

روز دوم :

ساعت 6 بیدار شدم و مشغول گشت زنی شدم

مه آرام آرام وارد دره می شد و برخلاف دیروز که پایین رفت امروز به سمت بالا کشیده میشد ... کم کمک ساعت به ده نزدیک میشد ... زباله ها را جمع کردم و به دوستان هم توصیه چنین کاری را داشتم که خدا را شکر همگی خوب بودند اما بهتر هم میشد...

سوزاندن زباله آن را محو نمیکند و باید تعه مانده آن را برگرداند و البته تفکیک زباله تر و خشک هم مهم است میشود پوست میوه و ... را مدفون و بطری ها را فشرده و بازگرداند.

بعد از بستن کوله مجددا راهی کمپ پایین تر شدیم خوشبختانه امروز مسیر سایه و از میان جنگل حنکو کوتاهتر بود و بعد از حدود سه ساعت در محل جدید که آب و چند خانه ییلاقی داشت اتراق کردیم و تا غروب مشغول امور شدیم ...

هیزم فراوان بود و باید در آتش هم به رغم فراوانی هیزم صرفه جویی کنیم تا برای دیگران هم بماند ...

تیمی اراکی هم در برنامه با ما مشترک بود که پیش از ما مستقر شده بودند و بعد از ناهار برگشتند ....

روز سوم: 

ساعت 9.5 بعد از صرف صبحانه و جمع آوری زباله ها که عده ای آن را سوزاندند به سمت ماسوله حرکت کردیم مسیر گاهی پر شیب و فراز و نشیب داشت و یواش یواش موج خستگی را می شد در گام برداری ها مشاهد کرد ... نهایتا حدود ساعت 3 به گیلونده رود رسیدیم و ناهاری خوردیم گرچه تنی هم به آب زدم و سپس با نیم ساعت پیاده روی به انتهای جاده ای خاکی رسیدم که از 8 کیلو متری ماسوله و 23 کیلو متری فومن منشعب میشد 

اتوبوس منتظر ما بود و پس از استراحتی کوتاه به سمت همدان حرکت کردیم و 3 صبح به مقصد رسیدیم .

سالها بود که گزارشی هر چند موجز ننوشته بودم و با آمدن کرونا اوضاع بدتر هم شده بود

لازم می دانم از آقایان داود بهشتی و هادی پرچمی ( طبیعت گردی ماژان)بایت زحمات تور تشکر کنم همچنین آقای مشفق همنورد گرامی در یاریگر تیم بودندو همه همراهان و همنوردان خانم و آقا که واقعا همت به خرح دادند(این برنامه به لحاظ سختی سه از پنج بود و هزینه تور با امکانات میان وعده و نیسان در ابتدا و انتهای مسیر 390 هزار برای هر نفر بود و قطعا امکانات خاص خود از جمله کوله 60 مثبت 10، کیسه خواب بهاره خوب و کم حجم و کم وزن، چادر دو پوش و تکپوش، کفش مناسب، پانچو و البسه مناشب و باتوم را میطلبد)

با احترام علی بیات

راهنمای تخصصی کوهستان

راهنمای گردشگریو طبیعت گردی

مربی و مدرس کوهنوردی

آب بر و ماسوله کجا هستند؟

آب بر، شهری از توابع زنجان اما دارای دسترسی مناسب از رودبار و منجیل است که ییلاقات ان در مرز گیلان معروف است و بسیاری از مسیرهای پیمایشی از مبدا آب بر شروع می شود.

ماسوله، زیباترین روستای پلکانی گیلان و ایران با شهرت جهانی است که از طریق یک جاده آسفالت به شهر فومن دسترسی دارد.

بهترین جاهای دیدنی مسیر آب بر به ماسوله کجاست؟

ییلاق دیزاب، ییلاق گرداب، امامزاده های جنگلی بکر در مسیر گرداب به گیلونده رود، آبشار امام دره

درجه سختی پیمایش آب بر به ماسوله چقدر است؟

سخت و مناسب تنها برای افراد با توانایی پیاده روی های طولانی دست کم 17 کیلومتر و آمادگی حمل کوله پشتی سنگین برای کاهش ارتفاع بیش از 2000 متر در مسیرهای ناهموار طبیعت به صورت پاکوب. شیب مسیر در برخی قسمتها زیاد است و در مواقع بارندگی مسیر سختی می باشد.

بیشتر بخوانید درhttps://aminmana.com/tracks/abbar-to-masuleh/

مصاحبه کانال دیار الوند با‌

خبرگزاری دانشجویان ایران/ایسنا

فعالیت مجدد لودرها در دل الوند!/ روزگار سیاه "کوه مهربانی" در بهار

رکورددار صعود به الوند با اشاره به آغاز مجدد فعالیت‌های عمرانی در دل الوند، می‌گوید منطقه‌ای که با لودر به جان آن افتاده‌اند راه باریکه‌ای به نام جاده ضد یا زیگزاک و یکی از مسیرهای صعود الوند است که دارای شیب کمی بوده و مناسب صعود به این کوه است.
علی بیات رکورددار صعود به کوه الوند در گفت‌وگو با ایسنا، درباره‌ی جاده کشی در در مسیر کوهستانی الوند گفت: الوند و دماوند در ادبیات ایران جایگاه خاصی دارند، به طوری که از دماوند به عنوان نماد استقامت و از الوند به عنوان نماد مهربانی یاد می‌شود و صعود به این کوه زیبا در تقویم ورزشی اکثر گروه‌های کوهنوردی کشور گنجانده می‌شود. کوهنوردان مستقل  همواره درصدد این هستند که صعود به الوند را در رزومه‌ی خود داشته باشند.
او افزود: منطقه‌ای که با لودر به جان آن افتاده‌اند راه باریکه‌ای به نام جاده ضد یا زیگزاک یکی از مسیرهای صعود به این کوه است که دارای شیب کمی بوده و مناسب صعود است. همچینن درباره منطقه الوند باید این را بگویم که طرح اجرای بالابر (تله‌کابین) از نیمه دهه ۷۰ کلید خورد و به دلیل کتیبه‌های گنجنامه که ممکن بود به دلیل حرکت‌ تسمه‌های بالابر آسیب ببیند، متوقف شد.

این کوه‌نورد که  بیش از 450 بار به الوند صعود کرده است و تمام اتفاقات احداث بالابر را به صورت تصاویر مستند دارد، گفت: با روی کار آمدن استاندار جدید در آن مقطع مجدداً این طرح فعال شد و با مشارکت شهرداری همدان و بخش خصوصی این پروژه مجدداً کلید خورد و جاده کشی غیر استاندارد همراه با تخریب انجام شد. مشخص بود افرادی که این جاده را می کشیدند هیچ طرح و نقشه‌ای نداشته و هرجا  لودر نمی‌توانست پیش برود مسیر را زخمی کرده و از یک راه دیگر مسیر را ادامه می‌دادند که آثار مستند آن موجود است.
این راهنمای گردشگری کوهستان بیان کرد: این کار مورد اعتراض بسیاری از فعالان محیط زیست قرار گرفت اما متاسفانه امثال بنده مورد اتهام و شکایت قرار گرفتیم. اگرچه به لطف خالق الوند تبرئه شدیم اما انرژی ما گرفته شد. متاسفانه  هر سال که فصل بهار می رسد شرکت به جان کوه الوند می‌افتد و هر ساله دنبال توسعه است بعد از ایجاد بالابر شاهد بودیم که آلاچیق ها و تالار پذیرایی در دشت بی نظیر میشان تاسیس شد که بعدها با پخش موسیقی در ایستگاه مقصدآلودگی‌های صوتی هم به آن اضافه شد. همچنین عشایر که ساکنین چند صدساله میشا نبوده و به نوعی حافظ دشت و چمن زار بودند به مشکل خوردند و کوچانده شدند.
بیات افزود: شغل‌های کاذب و فروش تنقلات با زباله‌های فراوان و فاضلاب و فروش قلیان در محل ورزشی کوهستان الوند باعث شد که محیط زیست آنجا از بین برود و بکر بودن و مفرح بودن خود را تسلیم گردشگران بعضا بی‌تعهد کنند که می‌گویند پول دادیم و وظیفه مسئولین است که آشغال‌های ما را جمع کنند. چنین  شائبه دنبال کردن ساخت هتل بیشتر نگران‌مان کرد که خوشبختانه تاکنون متوقف شده و نتوانسته مجوز بگیرد.
او در باره منطقه گنجنامه گفت: در خصوص گنجنامه هم باید اشاره کرد که چون جای خوش آب و هوا و تاریخی است تکرار پذیر نبوده و هر گونه آسیب بدان جبران ناپذیر است که متاسفانه شرکت خصوصی مذکور، ابتدا یک پاساژ چندین طبقه ساخت که قیمت مغازه‌های آن بسیار زیاد است. ساخت پارکینگ های سه گانه هم بر وسعت تخریب افزود که به احتمال تخریب جدید شامل احداث پارکینگ گنج نامه را نابود خواهد کرد. کوهنوردان بارها دلسوزانه تاکید کردند که این همه ساخت و ساز و افزایش جمعیت جز تولید زباله چیز دیگری ندارد.
این کوهنورد افزود: ما نیامده‌ایم که طبیعت خدادادی را به نام گردشگری و توسعه و بکام عمر ناچیز خود به باد دهیم و متاسفانه طبیعت دست کسی سپرده شده که هیچ تعهدی به فردای های الوند همدان ندارد.
رکورددار صعود به الوند افزود: طرحی به نام جاده سلامت قرار بود اجرا شود. این طرح باعث ایجاد و احداث جاده‌ای از نیمه راه همدان به منطقه گنجنامه خواهد شد و آن را به عنوان یک جاده گردشگری خواهند نامید. این طرح که مورد اعتراض واقع شده است ظاهرا تکذیب شد اما متاسفانه شاهدیم که  در طول تعطیلات عید فطر و سکوت مسئولین کار جلو رفته، سوال مهم این است که مسئولین امر کجا هستند و  به نظر می‌رسد که این اقدام آخر نخواهد بود چرا که  هر ساله بهار الوند با این اقدامات سیاه بهار می‌شود و این اقدامات باید بواسطه ورود قوه قضاییه متوقف شود.
بیات در پایان به عنوان یک راهنمای گردشگری اضافه کرد: ما دوست‌دار رشد و تعالی و شکوفایی استان‌مان هستیم و مخالفتی با توسعه گردشگری نداریم اما باید تحلیل هزینه فایده داشته باشیم که چه چیزی از دست می‌دهیم و چی چیزی بدست می‌آروریم که در این بین طبیعت الوند قربانی بزرگ است.