آبشار گنجنامه

آن دوست که عهد دوستداران بشکست

                            می رفت و منش دامن در دست

                                               می گفت پس از این مرا به خواب بینی

                                                                    می ینداشت پس از او مرا خوابی هست

دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا

مست آمد با یکی جامی پر از صرف صفا

جام می می‌ریخت ره ره زانک مست مست بود

خاک ره می‌گشت مست و پیش او می‌کوفت پا

و در ادامه مطلب شعری که کاوه عزیز برام ارسال کرده

تقدیم به هنرمند و عکاس خوب کشورم ...کاوه فرزانه که سعادت نداشتیم علی رغم زحمت فوق العاده ای که در صعود ششم کشیدند و با دوستان تا قله یخچال  همراه شدند از مباحث ارزشمند و دانسته های گرانقدر ایشان مستفیض شویم که دلیلش نا آگاهی ما نسبت به اندوخته های کاوه عزیز بود و این پست به منزله  دلجوئی دیر هنگام از ایشان است. خوشحالم که پنجشنبه هر چند کوتاه  در معیت ایشان و آقای اصغر بیات بودم .